مظاهر مصفا

به خود گفتم از عمر رفته چه ماند؟ دل خسته لرزید و گفتا دریغ به دل گفتم از عشق چیزیت هست؟ بگفتا که هست آری اما دریغ بلی از من و عمر ناپایدار نمانده ست بر جای الا دریغ شب و روزها و مه و سالها گذشتند و ماندند برجا دریغ رسیدند هر…
ادامه مطلب ...

بگذار تا بگریم بر دامن شب ای شب بگذار تا بسوزم در آتش تب ای شب افسرده و نزارم چندان جگر ندارم تا از جگر برآرم فریاد یارب ای شب بی تابم و نیابم از هیچ سو مفرّی می پویم و نجویم ملجا و مهرب ای شب افتاده ایم بی تاب با دیدگان بی خواب…
ادامه مطلب ...