«چو بیونگ وا» (Cho Byung-Hwa) شاعر محبوب کرهای در سال ۱۹۲۱ میلادی یعنی یازده سال پس از اشغال کشورش توسط نیروهای ژاپن، در شهر انسئونگ بدنيا آمد. او تحصیلات عالیهی خود را در بیست و چهار سالگی در رشتهی فیزیک به پایان برده و در بیست و هشت سالگی اولین مجموعه شعرش به نام “میراث ناخواستهی من” را به چاپ رساند. چو بيونگ وا، که در کنار شعر به نقد ادبی و نقاشی نیز میپرداخت، از مطرح ترین چهرههای فرهنگی کرهی جنوبی بشمار میرفت. وی نقش تعیین کنندهای در شکل گیری و پیشبرد کانون نویسندگان، کانون شاعران، شورای هنرهای زیبا و فرهنگستان ملی هنر و سخن کشور خود داشت و در زمان حیاتش جوایز ادبی متعددی را از آن خود کرد.
چو بيونگ وا سالها كرسی استادی رشتهی شعر مدرن را در دانشگاههای “كيونگی” و “اینها” دارا بود و همزمان رياست دانشكدهی هنرهای زيبای این کشور را بعهده داشت.
چو بيونگ وا بیشتر بخاطر سادگی و عمق اشعارش به محبوبیت دست یافت. زبان شعری او ساده و شخصی ست و لحن اندوهناك، سودازدگی و حس لاعلاج تنهائی از شاخصههای شعر او به شمار میرود. آثار چو بيونگ وا همواره با استقبال وسیع مخاطبین مواجه بوده و هنوز هم از پرتیراژترین کتابها در کرهی جنوبی بشمار میرود، اما بدلیل بی توجهی سراینده اش به امور اجتماعی و سیاسی، همیشه مورد انتقاد طیفی از منتقدان قرار گرفته است.
چو بیونگ وا در سال ۲٠٠٣ میلادی در سن هشتاد و دو سالگی دنیا را ترک گفت. تعداد تالیفات او به بیش از صد عنوان میرسد که چهل و چهار تای آنها را دفاتر شعر او تشکیل میدهند.
این فوریهی کسالت بار را از خودم دور میکنم
تاریکی و یخ و سرما را
بهار دارد با آسمانی باز و آبی میآید
پنجرهها را میگشایم:
خانهی ما مثل لانهی زاغچهها
در بلندیها ساخته شده
در اتاق خواب
بهار از فضای باز گذشته
و در عمق چشمان تو… ادامه مطلب ...