شعر معاصر

۱ خواب بودی که سینه خیز نوشتم تاریکی ِ اتاق، تمام‌اش نکرد خواب بودی وَ روی کاغذها، تکرار ِ قتل‌ها وُ آینه‌ها بود اما، این گوشه از جهان که بی‌خبرم می‌کند اینجا که با تو گُل می‌اندازم، خطّی از خون ِ این خیابان‌ها،…
ادامه مطلب ...

کاهلی در گوشه‌ای افتاد سست خسته و رنجور، اما تندرست عنکبوتی دید بر در، گرم کار گوشه گیر از سرد و گرم روزگار دوک همت را به کار انداخته جز ره سعی و عمل نشناخته پشت در افتاده، اما پیش بین از برای صید، دائم در کمین…
ادامه مطلب ...

پنجره ام به تهی باز شد و من ویران شدم. پرده نفس می کشید دیوار قیر اندود! از میان برخیز. پایان تلخ صداهای هوش ربا! فرو ریز. لذت خواب می فشارد. فراموشی می بارد. پرده نفس می کشد: شکوفه خوابم می پژمرد. تا دوزخ ها بشکافند، تا…
ادامه مطلب ...

اگر شعر امروز واقعا شعر زندگی باشد، باید حضور مرگ در شعر، عمیق تر و بیشتر از گذشته شده باشد، چرا که مهم ترین اتفاق هر زندگی مرگ است. مرگ و زندگی چنان در هم آمیخته شده که وجود یکی بدون دیگری بی معنی است. اگر در اشعار کلا سیک، نگاه به مرگ،…
ادامه مطلب ...