پرنده‌های سپید شعری از ویلیام باتلر ییتس



ویلیام باتلر ییتس یکی از بزرگ‌ترین شاعران و نمایشنامه‌نویسان ایرلندی است، علاقه‌اش به علوم غریبه، ادبیات سنتی سلتی و ادبیات وحشت، باعث شهرت او و در نهایت دریافت جایزه ادبی نوبل از سوی او شد.

می‌خواهم که ما پرنده‌های سپیدی بودیم، دلدارمن،
بر فراز کف کرده‌ی موج!
خسته از شراره ی شهاب
پیش از آنکه بگریزد و پنهان شود ز اوج
و تابش ستاره ی آبی به گرگ و میش پگاهان
آویخته از لبه ی آسمان به زیر
بیدار کرده در دلهامان، نازنین من
اندوهی که نخواهد مرد به دلپذیر
آن به رویا درشدگان افتاده از پا
بر زنبق ها و رز ها، ژاله افشانند
آه، به رویا مبین شان، دلدار من
که شراره‌های شهاب نهفته می‌شوند اگرچه رخشانند،
و تابش آن ستاره آبی به گرگ و میش پگاهان،
که به درنگ آویخته ست به فرو افتادن ژاله
زیرا که می‌خواهم تو و من، در پرسه بر فراز موج کف کرده،
پرنده های سپیدی می‌شدیم، واله!
من در شگفتم از بی شمار جزیره ها
و بسیار از کناره های چاودانۀ داننان*
که حتما زمان ما را فراموش خواهد کرد
و اندوه دیگر برما نخواهد نشست مانان
بزودی از زنبق و رز به دور می‌شویم،
خواهیم سوخت در شراره ها
مگر آنکه بودیم پرنده های سپید، ناز من
شناور بر فراز موج کف کرده در گداره ها!

*دانان‌ها خدایان ایرلند پیش از مسیحیت بودند و درسرزمین آنها مردمان چون پری‌ها به زندگی جاودان می‌رسیدند.

ویلیام باتلر ییتس
منبع: اکولالیا