نامیبیا، سرزمین الماس و طلا
کشوری که با وجود معادن الماس، طلا و نقره تا حد زیادی به گردشگری تکیه کرده است، مقصد این هفته ما خواهد بود. نامیبیا که به «سرزمین دلیر» نیز شهرت دارد، پس از مغولستان دومین کشور جهان با کمترین تراکم جمعیتی به شمار می‌آید.
این کشور که در میان بیابان‌های نامیب و کالاهاری واقع شده، کم‌باران‌ترین کشور قاره سیاه نیز است.با این حال، سال ۲۰۱۳ چند صد هزار نفر و به طور دقیق یک میلیون و ۱۷۶ هزار نفر راهی این کشور شده‌اند که در مقایسه با سال ۲۰۱۲، ۹ درصد افزایش گردشگر داشته است.
چشم‌انداز طبیعی نامیبیا تمام آنچه را که یک گردشگر به دنبال آن است در خود جای داده است. اگر از مسافرانی که از این کشور بازگشته‌اند بخواهید تا نامیبیا را در یک کلمه خلاصه کنند با واژه‌هایی اینچنینی مواجه خواهید شد: طبیعتی وسیع، باشکوه، باورنکردنی و شگرف.
اولین و قدیمی‌ترین منطقه حفاظت‌شده نامیبیا که سال ۱۹۰۷ واجد این صفت شده است، پارک ملی اِتوشا نام دارد. قسمت شرقی این پارک توسط شن و ماسه نقره‌ای رنگ پوشیده شده، در حالی که بقیه سطح آن را چمن، درختچه‌های پراکنده و تپه‌های سبزرنگ شکل داده‌اند.
اتوشا با ۲۲ هزار کیلومتر مربع مساحت، یکی از بهترین تفریحگاه‌های طبیعی آفریقاست. در طول فصل خشکی، ده‌ها هزار حیوان برای نوشیدن آب به سمت چاله‌های آبی روانه می‌شوند که از میان آنها می‌توان به فیل، زرافه، کرگدن، شیر و یوزپلنگ اشاره کرد. جاده‌های خوب، علائم راهنمایی و رانندگی و دیده‌بان‌های کاربلد، موجب شده‌اند تا تورهای گردشگری به صورت مستقل و به دور از هرگونه نگرانی، به بازدید از این پارک بپردازند.
همچنین رستوران‌ها، فروشگاه‌ها و اماکن خدماتی که در مجاورت اتوشا قرار گرفته‌اند، به تسهیل امور کمک شایان توجهی می‌کنند.
سوسوولای یکی دیگر از جاذبه‌های برجسته نامیبیا است. گرچه سوسوولای به معنای محل تجمع آب است، اما به ندرت می‌توان در آنجا آب پیدا کرد؛ در عوض مرتفع‌ترین تپه‌های شنی جهان منتظر شما خواهند بود. این تپه‌های شنی که بخشی از صحرای نامیب را تشکیل می‌دهند حاصل میلیون‌ها سال حرکت مواد طبیعی از رودخانه نارنجی به سمت اقیانوس اطلس و برگشت آنها می‌باشند. بالا رفتن از یکی از این تپه‌های شنی، منظره‌ای شگفت‌انگیز از کل منطقه را به همراه خواهد داشت.
بهترین زمان برای دیدن از سوسوولای نزدیک به طلوع یا غروب خورشید است، چرا که تپه‌های شنی به رنگ‌های چشمنوازی چون نارنجی سوخته، قرمز و بنفش پررنگ درمی‌آیند.
سواکوپموند یکی دیگر از تفریحگاه‌های مردم محلی و گردشگران خارجی است که هر سال برای فرار از گرما و گذران تعطیلات، راهی آن می‌شوند. این شهر که تا حد زیادی شبیه شهرهای آلمانی است با خیابان‌های مزین به نخل‌های بلند، تفرجگاه‌های ساحلی، رستوران‌ها، کافه‌ها، گالری‌ها و موزه‌های متعدد، فضایی آرامش بخش و جذاب را برای بازدیدکنندگان فراهم کرده است. گردشگران می‌توانند در خلیج والویس با قایق‌های کایاک به کشف تالاب‌های منطقه و همچنین دیدن از دلفین‌های بازیگوش بپردازند.
از دیگر جاذبه‌های طبیعی نامیبیا می‌توان به تنگه رودخانه ماهی اشاره کرد که دومین تنگه طبیعی در جهان و بزرگ‌ترین نمونه آن در قاره آفریقاست.
این تنگه با سنگ‌های خال‌خال و گیاهان مقاوم در برابر خشکسالی مانند درخت تیردان، یکی از پدید‌ه‌های طبیعی شگفت‌انگیز نامیبیاست. این منطقه که حدود ۵۰۰ سال پیش در اثر فرسایش شکل گرفته، امروزه علاوه بر این‌که یکی از مناطق محبوب برای عکاسی، محلی مناسب برای پیاده‌روی است. پس از نگاهی گذرا به تعداد کمی از مناظر طبیعی نامیبیا، نوبت به پایتخت می‌رسد. نامیبیا که سال‌ها مستعمره آلمان‌ها بوده، همچنان تحت تاثیر آنهاست.
این امر در ویندهوک بیشتر به چشم می‌خورد. نفوذ آلمان‌ها در زبان، معماری و حتی غذاهای سنتی به وضوح قابل مشاهده است. کافه‌های رنگارنگ، موزه ملی نامیبیا و کلیسای مسیح که در سال ۱۸۹۶ ساخته شده، از جمله جاذبه‌های گردشگری این شهر هستند.
چطور برویم؟
اگر به دنبال سفر به کشور الماس و طلا هستید، راه آسانی در پیش ندارید و باید بسیار مشتاق باشید؛ چرا که نامیبیا در ایران سفارتخانه ندارد و نزدیکترین سفارتخانه این کشور به ایران در مالزی قرار گرفته است. از سوی دیگر پرواز مستقیمی از ایران به نامیبیا نیز وجود ندارد و بهترین مسیرهای پروازی به این کشور به وسیله هواپیماهای قطری انجام می‌شود. از این‌رو شاید تنها راه ممکن و مطلوب استفاده از معدود تورهای آفریقایی موجود در کشور باشد.
منبع: مجله چمدان