این شعرها که بوی سکوت می‌دهند، شعری از محمد شمس لنگرودی

این شعرها که بوی سکوت می‌دهند
از غیبت لب‌های توست

کلمات
مثل زنجره‌های خشکیده تابستانی
از معنا خالی شدند
و در انتظار مورچه‌هایند

توشه بار زمستانی‌شان را
در حفرۀ تاریک خالی کنند
اندوهی که سرازیر می‌شود
در سینه خاموش من.

محمد شمس لنگرودی

امتیاز دهید: post
ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.