این شعرها که بوی سکوت میدهند، شعری از محمد شمس لنگرودی
این شعرها که بوی سکوت میدهند
از غیبت لبهای توست
کلمات
مثل زنجرههای خشکیده تابستانی
از معنا خالی شدند
و در انتظار مورچههایند
توشه بار زمستانیشان را
در حفرۀ تاریک خالی کنند
اندوهی که سرازیر میشود
در سینه خاموش من.
محمد شمس لنگرودی