راز موفقیت چیست؟
بعضى از صاحب نظران معتقدند موفقیت مثلثى طلایى است؛ مثلثى که سه ضلع آن عبارتند از:
۱. نظم و آرامش
۲. برنامه ریزى و دقت
۳. سرعت عمل و زمانشناسى
پرمودیترا مى نویسد: «حتى یک سازمان موفق امتداد سایه یک مدیر موفق است» در حقیقت هر انسانى ناخداى کشتى زندگى خویش است و زمانى موفق خواهد بود که خوب بیندیشد، خوب حرکت کند، خوب با تغییرات سازگار شود، خوب برنامه ریزى و خوب عمل کند.
ویلمام جیمز مى نویسد: «بزرگترین کشف نسل ما این است که انسان مى تواند با تغییر دادن نگرش خود زندگى اش را تغییر دهد.»
ما امروزه اغلب در شرایط شتاب هستیم و سعى داریم مسائل را حل کنیم؛ اما در واقع بر شدت آنها مى افزاییم. از آن جا که همه چیز را مسئله مهمی مى دانیم، از یک درام به سراغ درامی دیگر مى رویم و بعد از مدتى به تدریج باور مى کنیم که همه چیز مسئله بزرگى است. به این مهم توجه نمى کنیم که طرز برخورد ما با مسائل روى چگونگى حل آنها تأثیر مى گذارد. ما باید بیاموزیم که با مسائل راحتتر برخورد کنیم. اگر این نکته را بیاموزیم، مسائلى که حل ناشدنى به نظر مى رسند راحتتر و بى اهمیتتر به نظر خواهند رسید و حتى مسائل بزرگتر و به راستى استرس آمیز به قدر سابق انسان را ناراحت نمى کنند.
خوشبختانه به گونه اى دیگر نیز مى توان با زندگى روبرو گشت؛ روشى ملایمتر که زندگى را ساده تر و اشخاص را سازگارتر مى سازد. لازمه این زندگى راحتتر و ملایمتر این است که عادت هاى کهنه را با واکنش هاى جدید عوض کنیم. عادات جدیدتر سبب مى شوند زندگى رضایت بخش تر و سرشارترى داشته باشیم.
سه رکن ضرورى:
برخى از صاحب نظران، مانند«گواین»، معتقدند سه عنصر یا رکن ضرورى در درون ما وجود دارد که در هر وضعیتى، تجسم خلاقیت و موفقیت را رقم مى زنند. این عناصر عبارتند از:
۱. آرزو
آرزو و خواستن مقدمه باور است و باید از دل و جان باشد. انسانى که آرزوهاى معقول دارد، به مرحله آفرینش دست خواهد یافت. منظور از آرزو احساس روشن و نیرومند است نه خواستن از سر اعتیاد و حرص و تملک. گاه، در خصوص بعضى مسائل، از خود بپرسید: «آیا حقیقتاً از صمیم قلب مى خواهم این هدف محقق شود؟» آرزوها موتور حرکتند. این موتور، موتورهاى ذهنى را به تکاپو و توقف ها را به تلاطم در مى آورد. هر چه آرزوها معقول تر باشند، درجه تحققشان بالاتر مى رود.
۲. باور
ایمان انتظارى مطمئن است؛ هر چه بیشتر به هدف برگزیده خود و امکان حصول آن اعتقاد داشته باشید؛ یقین بیشترى احساس خواهید کرد. همواره از خود بپرسید: آیا باور قلبى دارم که این هدف مى تواند وجود داشته باشد؟ آیا باورم این است که حصول و تحقق آن براى من ممکن است؟ وقتى باورمندى به موفقیت بالا باشد، انسان از مواهب زیر برخوردار مى گردد:
الف) نوع نگاهش به زندگى مثبت مى شود.
ب) حرکت، فعالیت و تلاش خود را با برنامه ریزى توأم مى کند.
ج) در تکرار شکست هاى جزئى حل نمى شود.
د) همواره براى توفیقات بیشتر فعالیت مى کند.
چنانچه آدمى امیال و آرزوهاى خود را مرده تلقى کند و خود را در کل عالم بى ستاره به شمار آورد، به مرحله باور مثبت نمى رسد و همواره در باور منفى غوطه ور خواهد شد. برخى از اشخاص فریاد مى زنند «من در انتظار بدترین حوادث هستم» یا فریاد مى زنند و باور دارند که: «باز هم بدترین ها در راه است.»
بدیهى است انسان همان گونه مى زید که باور دارد. قبول شکست پیاپى و ایمان به اضمحلال وجود و عدم اندیشه در مراحل موفقیت، آدمى را بى خاصیت مى کند و انسان در تخریب خود تسلیم مى شود. این افراد عملاً بدترین و غیر منتظره ترین حوادث را به خود مى خوانند. بنابراین، باید در آغاز اندیشه خود را دگرگون کنند. وقتى فرد عادت کند پیوسته باختها، شکستها، فقدان ها، کینه ها، دشمنى ها و اتفاقات ناگوار را پیشاپیش خود فراخواند؛ دیگر به سمت موفقیت ها و کامیابى ها و خوشبختى ها و برکات جهت نمى یابد. پس کارى کنید تا موفقیت را به مرحله باور برسانید و چیزى بپندارید که شما منتظرش هستید؛ زیرا ایمان فعال، شعور نیمه هوشیار را تخریب مى کند.
باورهاى مثبت عامل هدایتگر انسان به سمت موفقیت است و انسان موفقیت جو؛ موفقیت ساز مى شود. گویا دستانى نامرئى به سمت او دراز مى شوند تا وى را یارى دهند. چنین انسانى، داراى نظم، برنامه ریزى و فرصت شناسى مى شود.
باورهاى منفى نیز به اندازه باورهاى مثبت قدرت دارند؛ اما تأثیر منفى مى گذارند. گاه یک باور منفى یقینى؛ ترکشهاى خود را در سرتاسر زندگى یک فرد رها میسازد. نباید فراموش کرد که باور داشتن به چیزى سبب مى شود آن چیز تجلى کند.
۳. پذیرش
آدمى باید مشتاق پذیرفتن و داشتن چیزى باشد که جویاى آن است. گاه بى آن که هدفى را بخواهیم، دنبال مى کنیم؛ تنها به این دلیل که از فرایند دنبال کردن یک امر یا رویداد لذت مى بریم. همواره باید از خود پرسید: «آیا به راستى مى خواهم این را به طور کامل داشته باشم؟»
مجموع سه رکن آرزو، باور و پذیرش را نیت مى نامیم. باید به خاطر سپرد:
الف) هر گاه نیت فرد براى آفریدن چیزى کامل شود، مرزهاى موجود را در هم مى شکند.
ب) هر گاه فرد سراپا طلب و آرزو باشد و اعتقاد کامل داشته باشد، براى انجام هر کارى توانایى دارد. به قول دکتر شریعتى وقتى عشق فرمان مى دهد، محال سر تسلیم فرود مى آورد.
ج) هر گاه کاملاً مشتاق و باورمند به سمت کارى حرکت کردید، آن را انجام شده تلقى کنید. در روایات داریم: «الاعمال بالنیات؛ کارها با نیتها تحقق مى یابند.»
د) هر گاه نیت شما روشنتر و نیرومندتر باشد، تجسّم خلاّق شما سریعتر و آسانتر به ثمر خواهد رسید.