معرفی بیلی وایلدر، نابغه لهستانی سینما
بیلی وایلدر فیلمنامه نویس، فیلم‌ساز، کلکسیونر آثار هنری و بیش‌تر از همه مردی شیفته زندگی و لذت‌های آن بود. او به دسته‌ای از کارگردانان سینما تعلق داشت که زندگی برایشان مقوله‌ای پیچیده و نه چندان امیدبخش بود، اما در عین حال هیچ چیز مانع از مغازله دائمشان با زندگی نمی‌شد. به قول دوست و بازیگر همیشگی‌اش والتر ماتائو او دنیا را تراژدی یا کمدی نمی‌بیند، او دنیا را همان طور که هست می‌بیند و این نگاه، یا این دنیا، بعضی وقت‌ها تراژدی به نظر می‌رسد و گاهی کمدی.
فیلم‌های وایلدر مانند بسیاری از معاصرانش و به‌خصوص استاد اول او ارنست لوبیچ به نگرش کمال‌گرایانه بر اجزاء استوارند و در ضمن حاوی دیدگاه‌های تازه‌ای به جنسیت و هویت هستند که تنها از نگاه یک اروپایی جان سالم به در برده از وحشت نازیسم برمی‌آید. فیلم‌های لوبیچ و وایلدر داستان‌های تقابل جنسیت‌ها را برای همیشه از نابالغی و طفره‌روی‌های رایجشان در سینمای آمریکا دور کرده و به آن جنبه‌ای فرهیخته و در عین حال بسیار مفرح بخشیدند. همین طور وایلدر به عنوان یکی از پیشگامان مسلم سینمای نوآر، با شاهکارهایی چون غرامت مضاعف، سهمی مضاعف در بلوغ زودهنگام سینمای واقع‌گرا و بی‌تعارف و حاشیهء آمریکا دارد.
بیلی وایلدر، کارگردان، تهیه‌کننده و فیلمنامه‌نویس فقید سینمای آمریکا و از رکوردداران نامزدی جوایز اسکار است. بیلی وایلدر متولد ۲۲ ژوئن ۱۹۰۶ در لهستان امروزی، بیش از ۵ دهه در عرصه سینما حضوری درخشان داشت و پیش از مرگ در ۲۷ مارس ۲۰۰۲ در ۹۵ سالگی توانست ساخت ۶۰ فیلم را در کارنامه سینمایی‌اش به ثبت برساند. وایلدر یکی از درخشان‌ترین چهره‌های فیلمسازی هالیوود در عصر طلایی محسوب می‌شود که ۶ بار موفق به کسب اسکار و ۱۵بار نامزد این جایزه بود و از این لحاظ یکی از رکورداران تاریخ سینماست.
وی پس از اخراج از دانشگاه وین اتریش، به روزنامه‌نگاری پرداخت و پس از مهاجرت به برلین در روزنامه‌های محلی، مطالب ورزشی و جنایی می‌نوشت. توانایی وایلدر در نویسندگی، او را به سمت نگارش فیلمنامه سوق داد.