شعر حوا؛ شعری از آرزو نوری در جمعه ۲۴ مهر ۱۳۹۴ 550 0 وارونه افتاده بودم و ابتدای جهان گم شده بود دست و پا می زدم برای رسیدن بی آنکه بدانم بیهوده بیهوده بیهوده می کوشم بستری بود جهان نه به وسعت دستهایمان و خوابگاهی نه به وسعت خوابهایمان آرزو نوری امتیاز دهید: post آرزو نوری 0 550 به اشتراک گذاری WhatsAppFacebookTwitterTelegram