چهار هنرمند در قاب بهار ۹۱ ماندگار شدند

غروب سیمین
اواخر اسفند سیمین دانشور بانوی بزرگ داستان‌نویسی ایران و همسر جلال آل‌احمد از دنیا رفت و عمرش به دیدن بهار ۹۱ سالگی‌اش کفاف نداد.

چه آنها که آثارش را خوانده‌اند و چه آنها که نخوانده‌اند، سووشون برایشان نامی آشناست و این نویسنده شیرازی را به عنوان نویسنده یکی از پرفروش‌ترین رمان‌های کشور می‌شناسند.

شخصیت‌های یوسف و زری که در این رمان وقایع را رقم می‌زنند برای دبیرستانی‌ها که درسی با نام سووشون دارند، نیز آشناست و دوستش دارند. این کتاب نثری ساده دارد و به ۱۷ زبان ترجمه شده است.

سیمین دانشور در تربیت نویسندگان خوب امروز نقش موثری داشته و همواره از او به عنوان یک طلایه‌دار یک جریان پیشرو و خالق آثار کم‌نظیر در ادبیات داستانی ایران نام برده می‌شود. او روز ۱۸ اسفند سال گذشته از دنیا رفت.

ذوالفنون ساز بر زمین نهاد
اواخر اسفند که سیمین دانشور بانوی بزرگ داستان‌نویسی ایران و همسر زنده یاد جلال آل‌احمد از دنیا رفت، همه گمان می‌کردند که او آخرین جداشده کاروان هنرمندان در سال۱۳۹۰ است، اما چنین نبود… هیچ کس گمان نمی‌کرد عصر روز ۲۸ اسفند، جلال ذوالفنون نوازنده پیشکسوت سه‌تار نیز ساز خود را بر زمین بگذارد و دیگر هیچ گاه ننوازد.

جلال ذوالفنون آثار نوشتاری و صوتی فراوانی در زمینه موسیقی ایرانی از خود به جای گذاشته که از بین آنها می‌توان آلبوم‌های گل صدبرگ و آتش در نیستان با صدای شهرام ناظری را نام برد. همچنین یکی دیگر از آثار او، «مستانه» با صدای علیرضا افتخاری مخاطبان بسیاری داشته است.

جلال ذوالفنون سال ۱۳۱۶ در آباده استان فارس متولد شد. در کودکی به همراه خانواده‌اش به تهران آمد و فراگیری موسیقی را در ده سالگی در خانواده‌ای اهل موسیقی شروع کرد.

برای ادامه تحصیل به هنرستان موسیقی ملی رفت و در آنجا با سازهای دیگر چون تار و ویولن آشنا شد سپس راهی دانشکده هنرهای زیبا شد و نزد افرادی چون نورعلیخان برومند و دکتر داریوش صفوت، شناخت تازه‌ای از موسیقی اصیل ایران و امکانات وسیع سه‌تار برای وی به ارمغان آورد و از سال ۱۳۴۶ فعالیت خود را روی سه‌تار متمرکز کرد و بیش از ۴۰ سال در عرصه سه‌تارنوازی فعالیت داشت.

ذوالفنون سالیان متمادی در زمینه تحقیق و تتبع گام برداشت و کوشید جوانان را با این قلمرو آشنا کند. مهم‌ترین کار او پس از تحقیق، تدریس بود.

بهار تصویر دیگری را قاب گرفت
روز ۵ فروردین بود که بهار تصویر بی‌بی دوست‌داشتنی قصه‌های مجید را قاب گرفت و پروین‌دخت یزدانیان از دنیا رفت. او سال ۱۳۷۰ با ایفای نقش بی‌بی در سریال تلویزیونی قصه‌های مجید به کارگردانی کیومرث پوراحمد پا به عرصه بازیگری نهاد سپس در سال ۱۳۷۱ با بازی در فیلم‌های «صبح روز بعد» و «شرم» وارد سینما شد.

یزدانیان برای بازی در فیلم «صبح روز بعد» برنده دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش دوم زن از یازدهمین جشنواره فیلم فجر شد.

از دیگر کارهای این هنرمند می‌توان به «نان و شعر»، «مهریه بی‌بی»، «خواهران غریب»، «شب یلدا» و سریال تلویزیونی «سرنخ» اشاره کرد.

هر چند که این اواخر بیمار بود و مدت‌ها بود که خبری از او نبود، اما همه او را دوست داشتند و هر وقت حرف از برنامه‌های خوب رسانه ملی در سال‌های گذشته به میان می‌آمد لهجه شیرین او در ذهن‌ها تداعی می‌شد.

بی‌بی اگرچه حالا از پرده سینما و جعبه جادو خداحافظی کرده، اما با همان نام بی‌بی قصه‌های مجید همیشه در خاطرمان زنده خواهد بود. او مادر کیومرث پوراحمد، کارگردان خوب سینمای کشورمان است.

دوتاری که ۵۰ سال نواخت
روز ۵ فروردین خبر تلخ دیگری نیز منتشر شد، خبری که اهالی موسیقی و پژوهشگران این عرصه را که به مقام والای استاد غلامحسین سمندری، نوازنده خوب دوتار آگاه بودند به غمی دوچندان نشاند.

در این روز غلامحسین سمندری نوازنده پیشکسوت دوتار چشم از جهان فروبست.

او متولد ۱۲ بهمن ماه ۱۳۱۱ بود و به گفته خودش، از ۵۰سال پیش با دو تار مانوس بوده و آن را از پدرش عبدالرحمن سمندری، که از نوازندگان بنام منطقه خود بود، فراگرفته بود.

تا زمانی که زنده بود هرگز سازش خاموش نشد. او در ۸۰ سالگی به علت عارضه قلبی دارفانی را وداع گفت.

سمندری نزد استادان بزرگ موسیقی تعلیم یافت و پیشرفت موسیقی استاد خیلی زود فراگیر و جهانی شد و توانست در بسیاری از جشنواره‌های داخلی و بین‌المللی حضور یافته و مقام‌هایی را کسب کند.

حضور او در جشنواره‌های آلمان، ایتالیا، فرانسه، یونان، لبنان، سوئیس و اتریش پررنگ بوده است. این هنرمند را با مقام معروف «سرو خرامان» و با آواز استاد ابراهیم شریف‌زاده می‌شناسند.

یهودی منوهین ویولونیست مشهور بین‌المللی درباره‌ او گفته است که حاضرم تمام افتخاراتم را بدهم، اما در عوض بتوانم پنجه‌های این مرد روستایی را داشته باشم.

زینب مرتضایی فر – گروه فرهنگ و هنر جام جم آنلاین