گزارش از موزه لئوناردو داوینچى در فلورانس
این شاید عجیب‌ترین موزه یک نقاش در سراسر دنیا باشد؛ موزه لئوناردو داوینچى در زادگاهش فلورانس.
وقتى در مرکزى‌ترین خیابان فلورانس، ویا دل سروی، درست روبروى دوموى زیباى این شهر وارد موزه مى‌شوید بیش از آنکه نقاشى ببینید ابزار و تجهیزات عجیب غریبى مى‌بینید که داوینچى در سال‌هاى زندگى‌اش (۱۵ آوریل ۱۴۵۲ تا ۲ مه ۱۵۱۹) به آنها اندیشیده است. هواپیما، زیر دریایی جنگی، لباس غواصى، مسلسل، تانک نظامی، ساعتی که به ساعت داوینچی معروف است، کیلومتر شمار و … در تصاویر خواهید دید که او چه ذهن خلاقى داشته و بى‌جهت نیست نبوغ او را بیش از هر چیز دیگری مورد توجه قرار مى‌دهند.
لئوناردو معمولا به عنوان نمونه بارز یک مرد رنسانس معرفی می‌شود. از او به طور گسترده بزرگترین نقاش تاریخ یاد می‌کنند. عده‌ای نیز او را با استعدادترین شخصی می‌دانند که تاکنون در این جهان زندگی کرده است.
با تمامى این اوصاف شهرت جهانی داوینچی بیشتر به جهت خلق دو نقاشی «مونالیزا» و «شام آخر» است که در نوع خود جالب توجه است؛ دانشمندى که وجه هنرمندى‌اش بیشتر شهره است و یکى از آثارش که نشانه موزه او نیز هست به اتفاق آراى اتحادیه اروپا روى سکه «یک یوریى» حک شده است و این روزها دست در دست مردم مى‌چرخد.
داوینچى نقاشى‌هاى کمى دارد اما همان‌ها در تاریخ جاودانه‌اند و جالب اینجاست که موزه او در فلورانس کپى نقاشى‌هایش را در اختیار دارد هر چند که مدیران موزه اصرار دارند بگویند اینها کپى‌هایى منحصر به فرد هستند.
کپى تابلوى «مونالیزا» و همین طور «شام آخر» و چند تابلوى دیگر را در اتاق پشتى موزه، جدا از اختراعات داوینچى نگاه مى‌دارند و «مونالیزا» را در قابى که دورش نورى فراگرفته به لحاظ امنیتى هم حفاظت مى‌شود؛ خلق این تابلو براى داوینچى چهار سال به طول انجامید، آن را پرآوازه‌ترین شبیه‌سازی از چهره فردی در جهان دانسته‌اند، این اثر یکی از تابلوهای محبوبش بود و هیچ‌گاه نمی‌توانست آن را از خودش جدا کند. و شاید به همین سبب است که در ۲۱ اوت ۱۹۱۱ توسط یک دزد ایتالیایی اصل این تابلو از لوور پاریس به فلورانس آورده شد تا باز هم کنار لئورناردو باشد هر چند که پس از گذشت دو سال، این تابلو در فلورانس پیدا و دوباره به موزه لوور بازگردانده می‌شود.
درست روبروى مونالیزا، اثر عریض و خیره‌کننده «شام آخر» روى دیوار است اصل این اثر یک نقاشی دیواری‌ست که سفره‌خانه کلیسای سانتاماریا در میلان به یادگار است و مى‌گویند به جهت کم‌تجربه‌گى داوینچى در امر نقاشى و مانایى تکنیک‌ها اکنون در حال ریزش است؛ براى دیدن شام آخر در میلان باید از هفته قبل، وقت رزرو کرد لذا می‌توان به همین کپى منحصر به فرد قناعت کرد.در کنار این آثار اتاقی را می‌توان دید که بعد از وارد شدن در آن شما را با خودتان رو به رو می‌سازد، دور تا دور این اتاق چند وجهی آینه نصب شده و بیرونش از چوب ساخته شده است این اثر نه تنها یک چیدمان به شمار می‌آیند بلکه نقبی به اتاق اعتراف کلیسا نیز محسوب می‌شود. این اثر به حتم در زمان خودش کار پیشرویی بوده است؛ اتاق آینه.
موزه داوینچى با فروشگاه آغاز و پایان مى‌یابد، فروشگاهى که آثار او را بر روى هر چیزى که فکرش را بکنید به چاپ رسانده‌اند: فندک، پیشبند، خودکار، ماگ، سینه آویز، دفترچه یادداشت … و ده‌ها کتاب درباره داوینچى حتى چندین عنوان براى کودکان، ماکت‌هاى کودکانه نقاشى…. این موزه از ١٠ صبح تا شش بعد از ظهر هر روز هفته دایر است.