فرزندانمان را «مدیون» بار نیاوریم
نباید در قبال رسیدگی و عشقی که به فرزندانمان می‌دهیم آنها را مدیون، بدهکار و ناامن بار بیاوریم.
فرناز امیراصلانی، روانشناس در گفتگو با ایسنا اظهار کرد: اغلب می‌پنداریم فرزندی که خیلی به والدینش توجه دارد فرزندی نمونه و وفادار است ولی در واقع چنین نیست، وقتی فرزندی همیشه نگران پدر و مادرش است، یک آسیب‌دیده واقعی است که مسئول این آسیب نیز والدین هستند.
وی تصریح کرد: وقتی حین صحبت با فرزندمان مرتب گوشزد می‌کنیم که در زندگی چقدر سختی و عذاب کشیده‌ایم در واقع مرتب به فرزندمان القا می‌کنیم که «من قربانی این زندگی هستم و تو تنها چشم امید و ناجی من هستی»، به همین خاطر او خود را نجات‌دهنده ما تصور می‌کند و هیچ لحظه‌ای را برای نجات ما از دست نمی‌دهد، غافل از اینکه خود همه لحظه‌های زندگی و آرزوهایش را به‌خاطر ما از دست می‌دهد.
امیراصلانی تأکید کرد: نباید در قبال رسیدگی و عشقی که به فرزندانمان می‌دهیم آنها را مدیون، بدهکار و ناامن بار بیاوریم، ما وظیفه داریم به فرزندانمان کمک کنیم که زندگی‌های مستقل و ذهن‌های آرام داشته باشند؛ هیچ کودکی در اصل فقط به پدر و مادرش تعلق ندارد و بنابراین بهتر است آنها را بیش از حد نرمال، نگران بار نیاوریم زیرا ممکن است روزی احساس کنیم کودک‌مان هیچ دلگرمی‌ای برای خود ندارد.وی با تأکید بر اینکه شکایت‌های پی در پی والدین از زندگی، آینده فرزندشان را تباه می‌کند، یادآور شد: پدر و مادر شاد، قانع و باهوش می‌توانند فرزندی آرام، اجتماعی و مطمئن بار بیاورند و به او اطمینان دهند مستقل رفتار کند و برای تمام سال‌های زندگی خود برنامه مدونی داشته باشد، در واقع والدین باید «خوشبختی» را به فرزندان‌شان بیاموزند.