حقیقت بی‌پایان یک لبخند، مونالیزا
بیش از ۵۰۰ سال از خلق تابلوی «مونالیزا» می‌گذرد و این تابلو سال‌هاست که با حواشی گوناگون خود در صدر اخبار هنرهای تجسمی قرار دارد. به تازگی متخصصان دانشگاه شفیلد در بریتانیا ادعا کردند پس از پژوهش روی اثری از داوینچی به نام «نامزد جوان» متوجه شدند در خلق این اثر از تکنیکی مشابه تابلوی «مونالیزا» استفاده شده است. زمانی که مستقیم به پرتره مونالیزا می‌نگرید به نظر می‌رسد او به شما لبخند می‌زند؛ اما به محض اینکه به دهانش نگاه می‌کنید، لبخند محو می‌شود. سوال اصلی پیرامون این اثر، آن است که داوینچی آگاهانه این اعجاز را به تصویر کشیده یا خیر. در این بررسی پای نقاشی سومی از یک نقاش هم‌دوره داوینچی، به نام پیرو دل‌پولایولو نیز در میان است. پژوهشگران با بررسی این سه نقاشی به این نتیجه رسیده‌اند که در دو نقاشی داوینچی با افزایش فاصله و کم‌شدن فوکوس، تصویری کلی از پرتره به چشم می‌رسد و به نظر می‌رسد لبخند می‌زند، در حالی که چنین تاثیری در نقاشی دل‌پولایولو وجود ندارد.