توماس ترانسترومر

در ایستگاه مترو ازدحامی میان پوسترها در نورِ مرده‌ی خیره‌. قطار آمد و با خود برد چهره‌ها و چمدان‌ها را. ایستگاه بعدی تاریکی. نشستیم در واگن‌ها چون مجسمه‌ها که می‌لغزیدند در شکاف‌ها. اجبار، رویاها‌، اجبار. در…
ادامه مطلب ...

چراغ را خاموش می کنند و حباب سپیدش لحظه ای سوسو می‌زند پیش ازآنکه چون قرصی در لیوان ِ تاریکی حل شود بعد پرواز می‌کنند دیوارهای هتل به تاریکی ِآسمان پرتاب می‌شوند . جزرو مد عشق فرونشسته و می‌خوابند اما پنهان‌ترین فکرهایشان همدیگر را…
ادامه مطلب ...

روشنی روز برچهره‌ای تابید که خواب بود رویایی پرشورتر دید اما بیدار نشد تاریکی برچهره‌ای تابید که می‌رفت در میان دیگران در نورهای بی‌قرار خورشید پُرتوان تاریک شد ناگهان، گویی از رگبار دراتاقی ایستاده بودم که تمام لحظه‌ها را در بر…
ادامه مطلب ...