آفتاب از میان پلک هایت آغاز می شود؛ شعری از فرزانه بابایی
بیا بهار را
از همه این سال ها کم کنیم
تو که خوب می دانی
آفتاب از میان پلک هایت آغاز می شود
و آن چند تار موی سفید
زمستان من است
حالا بیا
باران را بهانه کنیم
با نامه ها فال بگیریم
خیس گریه شویم
اصلا بیا تمام این حرف ها را فراموش کنیم
همه چهارشنبه ها که در راهی
من ذکر می خوانم
شاید
صبح شنبه را تو آغاز کنی!
منبع: کتاب “زمستان من است آن چند تار موی سفید”
نشر نیماژ / چاپ اول ۱۳۹۳