باشگاههای مثبت (ایدز)، مراکزی غیر دولتی است که از اواخر دهه ٨٠، برای حمایت روانی – اجتماعی از مبتلایان به اچآیوی و ایدز راهاندازی شد. یکی از اهداف راهاندازی این باشگاهها، انجام اقداماتی برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری بود. در این باشگاهها، خدماتی ارایه میشود که شاید در مراکز بهداشتی – درمانی وجود نداشته باشد، اما افراد مبتلا به اچآیوی به آن نیاز دارند. هر چند که خدمات ارایهشده در این باشگاهها نمیتواند جایگزینی برای مراکز مجهز و تخصصی باشد، اما میتواند با توانمندسازی و بهرهمندی از توان و مشارکت مبتلایان، کمک زیادی به برنامههای موجود در حوزه سلامت کشور باشد. در باشگاههای مثبت ایدز، چندین نوع خدمات ارایه میشود؛ یکی از آنها خدمات جسمی به مبتلایان است. در این بخش، پایبندی به درمان، آگاهی در مورد عفونتهای این بیماری، نحوه تغذیه، سبک زندگی درست، آزمایشهای دورهای، مقاومتهای دارویی، آگاهی در مورد درمان، عوارض درمان و … مورد توجه قرار میگیرد. بخش بعدی، خدمات روان است. اینجا بیماران از خدماتی مثل مشاوره قبل و بعد از تشخیص، نحوه اعلام ابتلا به دیگران، آموزش مهارتهای ذهنی، تقویت وابستگیهای اجتماعی و گروهی، شیوه مواجهه با انگ و تبعیض، احتمال ابتلا به افسردگی، عوارض روانی عفونت و مرگ و … استفاده میکنند. باشگاه مثبت ایدز، بخش دیگری با موضوع سلامت جنسی و باروری هم دارد. این موضوع یکی از مهمترین بخشهای مورد توجه بیماران است، چرا که یکی از راههای انتقال اچآیوی، تماس جنسی است. در این بخش مسئولیتهای افراد برای جلوگیری از انتقال این ویروس مورد توجه قرار میگیرد. در اختیار قرار دادن وسایل پیشگیری، آموزش حقوق و مسئولیتهای جنسی و باروری، تقویت وفاداری به خانواده، آموزش و ترویج رفتارهای جنسی بیخطر و کمخطر، خدمات مشاوره برای زوجهای مبتلا، کمک در کاهش خطر انتقال ویروس برای زوجهایی که قصد دارند صاحب فرزند شوند و … خدماتی است که در این بخش به بیماران ارایه میشود. در باشگاههای مثبت، به خانواده افراد مبتلا به اچآیوی هم توجه میشود. باشگاههای مثبت میتواند با حمایت از خانواده افراد مبتلا و جلب مشارکت آنها، به بیماران و خانوادههایشان کمک کند. بخش دیگری که در باشگاههای مثبت مورد توجه است، حمایتهای مادی است. آموزشهای فنی – حرفهای، کمکهای مالی و … هم در گروه موضوعاتی است که در این باشگاهها برای بیماران مبتلا به اچآیوی و ایدز در نظر گرفته شده است.