چرا من سهام عدالت ندارم؟

اینکه شما سهام عدالت ندارید احتمالاً از بدشانسی شما بوده است. یکی از دستاوردهای مهم دولت نهم به ریاست رئیس جمهور وقت دکتر محمود احمدی نژاد، سهام عدالت بود که قرار بود طبق قانون اعمال شده در آن زمان سهام شرکت‌های بزرگ استانی که جمعاً ۳۵ شرکت بورسی و ۱۴ شرکت غیربورسی می‌شد به مشمولان آن واگذار گردد. در فاصله سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۹ قرار بر این شد که طبق ارزیابی‌ها و آمارهای گرفته شده از سبد دریافتی ماهانه هر خانوار ایرانی و اینکه در چه دهک درآمدی قرار می‌گیرند سهام حدود ۴۰ شرکت خصوصی سازی شده به افراد نیازمند، افراد تحت پوشش کمیته امداد، خانواده‌های بد سرپرست، خبرنگاران، کارمندان دولت، افراد زیر مجموعه سازمان بهزیستی، رزمندگان و جانبازان از کار افتاده، افراد فاقد شغل، بازنشستگان کشوری و خانواده آنها و همچنین کارمندان با درآمد پایین (که جمعا جمعیتی حدود ۴۹ میلیون نفر را تشکیل می‌دادند) به نصف قیمت فروخته شود و دولت در پرداخت مابقی ارزش سهام این شرکت‌ها سهیم شود و بدین گونه تخفیف ۵۰ درصدی در قبال واگذاری سهام شرکت‌های پربازده و به اصطلاح سرمایه‌پذیر از جمله شرکت‌های پتروشیمی و سهام شرکت‌ها و کارخانجات فولاد و آلومینیوم، بانک‌ها و بیمه‌ها، خودروسازی، هواپیمایی و کشتیرانی به افراد نیازمند واگذار گردد. ارزش برگه‌های واگذار شده سهام به هر فرد حدود ۵۳۴ هزار تومان بود که بعدها به تصمیم دولت مابه التفاوت آن تا ارزش ۱ میلیون تومانی از افراد خواستار سهام کامل به ارزش ۱ میلیون تومانی، دریافت شد.  هم اکنون به مدت ۲ سال است که پس از گذشت ۱۲ سال، سود سهام این شرکت‌ها که چند برابر شده است به حساب افراد واریز می‌گردد و تا کنون طی سه مرحله سود حاصل به حساب افراد مشمول واریز شده است.

اینکه هم اکنون عده‌ای مشمول سهام عدالت می‌گردند که ارزش آن ۱۵ تا ۱۶ برابرارزش اولیه شده است و عده‌ای دیگر مشمول این طرح نشده‌اند به دلایل زیر است:

در ابتدا قرار بود سهام شرکت‌های پربازده و پرسود ایرانی که اغلب زیر نظر دولت و با بودجه دولتی اداره می‌شد به تمامی افراد کم درآمد، طی فرایند شناسایی دولت از اموال و دارایی‌های عموم مردم عرضه شود ولی متاسفانه به چند دلیل از جمله عدم شناسایی و پالایش درست افراد نیازمند توسط سازمان برنامه و بودجه و همچنین عدم همکاری مردم در این طرح و ثبت اطلاعات نادرست در سامانه جامع آماری مرکز آمار ایران، عده زیادی از مشمولان شامل این طرح نشدند و از آنجا که قرار بود این طرح به عدالت در میان افراد نیازمند و کم درآمد عرضه گردد و به نوعی یک نوع سرمایه گذاری بلند مدت البته به کمک دولت باشد تبدیل به نارضایتی و بی‌عدالتی در عرضه سهام و سود شرکت‌های خصوصی سازی شد.

در ابتدای سال ۸۵ قرار بر این بود که همه ایرانیان ۱۵ سال سن کامل و بالاتر، البته با اولویت دهک‌های پایین جامعه و با احتساب تنها ۲ دهک کم درآمد، مشمول طرح سهام عدالت و واگذاری و خصوصی سازی سهام شرکت‌ها شوند که بعدها تصمیم بر آن شد سهام عدالت به ۶ دهک پایین درآمدی جامعه عرضه شود که ۲ دهک آن را حتماً روستاییان و عشایر تشکیل دهند. متاسفانه در این میان به دلیل آمارهای نادرست، کارشکنی بعضی از مسئولین، عدم اجرای درست طرح توسط مسئولین ذیربط، بسته شدن یکباره پرونده سهام عدالت توسط دولت و عدم سرشماری و پایش درست از سطح جامعه، سهام عدالت به عدالت تقسیم نشد و عده کثیری از افراد نیازمند و حتی تازه متولد شده در خانواده‌های با سطح درآمدی پایین‌تر از حد نرمال جامعه و یا نوزادان متولد شده در خانواده‌های با آینده نامعلوم اقتصادی، دیگر مشمول دریافت سهام نشده و امکان ثبت نام دوباره در این طرح برای این افراد تاکنون فراهم نگشته است. امروزه یکی از اعتراضات وسیع افراد کم درآمد و قشر آسیب پذیر جامعه که به دلایل اقتصادی و تحریم‌های ظالمانه دچار ضرر و زیان اقتصادی بسیارشده‌اند و حتی عده زیادی نیز بیکار شده‌اند همین بحث سهام عدالت بوده است و اینکه چرا دیگر نمی‌توانند در این طرح شرکت کنند؛ زیرا مردم خواهان ثبت نام دوباره در این طرح هستند تا بتوانند برای آینده نامعلوم اقتصادی و معیشتی خود سرمایه‌گذاری کنند.